اینطوری نگاهشان نکنید این زنهایی را که انگار همیشه بلدند موفق باشند.
زنهائی که داد و بیداد میکنند. زنهایی که توی جلسه یک تنه برای ده بیست نفر آدم بی منطق استدلال میکنند و قانعشان میکنند. این زنهایی که خودشان با تولیدی مبل جر و بحث میکنند و حقشان را می‌گیرند. این زنهایی که با راننده وانت کلنجار می‌روند. این زنهایی که همکارهای پرمدعای تازه کار را سر جایشان می نشانند. این زنهایی که همه رویشان حساب میکنند و همه ازشان حساب می برند. این زنهایی که عنان زندگیشان را در دست می‌گیرند…
همین زنهایی که روزها به اجبار با تمام دنیا می‌جنگند، هیچ بعید نیست که در تاریکی شب یکهو خسته شوند و وا بدهند… لبهایشان بلرزد و بغضشان بترکد… پایشان سست شود و زانویشان خم شود…
شب تنهایی این زنها را هیچ کس نمی‌بیند.
این بار که از این دست زنها دیدید، نترسید. اگر شد با محبت نگاهشان کنید. وسط بدو بدوی روزانه یک کلام محبت آمیز بهشان بگوئید. یک جوری تحسینشان کنید.به خدا بیشتر از آنکه فکرش را بکنید به این چیزها نیاز دارند.
این زنها در تمام طول روز دلشان برای زنانگیشان می سوزد.
نظرات شما عزیزان:
